Zaandijk Woont! Dr J.J. van der Horststraat 36
Door: onze verslagdoener
Deel 1: Praktijk in villawijk
Ik doe het meer dan eens. Het moet wel droog zijn en het liefst met een lekker zonnetje. Dan pak ik m’n fiets of mijn wandelschoenen en ga met een nieuwsgierig spiedende blik kriskras door Zaandijk. En ik kan u zeggen: op zoek naar mooie plekjes en levendige verhalen word ik elke keer weer aangenaam verrast door ons dorp en onze dorpsgenoten. Het overkwam me enige tijd geleden ook weer toen ik op pad was om foto’s te maken voor het artikel over de bouwhistorie van Oud Rooswijk in de serie ‘Zaandijk Bouwt met Albert Groothuizen’.
Ik fiets rond in het luxe wijkje aan de Dr J.J. van der Horststraat -gelegen tussen de Oud Heinstraat en het spoor en omgeven door het water van de Sluissloot en de Tuinsloot- op zoek naar een mooie kenmerkende plek om te fotograferen. In het wijkje staan voornamelijk vrijstaande villa’s en bungalows. In de volksmond wordt het daarom gekscherend ‘Zonnedael’* genoemd. Er is weinig leven te ontwaren achter de soms metershoge hagen, behalve bij een vriendelijk ogende woning in de noordwest-hoek. Een grote kranige man, ik schat begin 70, is op een steekladder vakkundig bezig om zijn vier meter hoge conifeerboom bij te knippen. Ik voel dat hij mij in de gaten houdt. Een nadere kennismaking lijkt mij dan ook wel handig en verstandig. Ik stel mij voor en vertel hem de reden van mijn aanwezigheid. Gerustgesteld zegt hij: “Sorry hoor, wij zijn een beetje argwanend geworden, nadat ons wijkje in het verleden frequent door het dievengilde is bezocht. Trouwens, ik ben Luc Ooms en ik woon hier samen met mijn vrouw Anneke al bijna 50 jaar. We waren een van de eersten die hier kwamen wonen. Eerst nog met onze zoon Lucas Jaap en twee dochters Theresia en Neeltje en nu met z’n tweetjes. We zijn zo’n beetje de langstwonenden in de wijk. En ik denk niet dat we hier ooit weggaan.”
Nadat we al geruime tijd op straat hebben staan praten, nodigt Luc mij uit om in de tuin ‘zijn boom’ te gaan bekijken. Luc vertelt trots de geschiedenis van de boom: “Onze straat is vernoemd naar de zeer gewaardeerde Zaandijker huisarts Jacob Jan van der Horst. Na zijn overlijden in 1961 heeft een patiëntencomité er uit dankbaarheid voor gezorgd dat onze straat naar hem werd vernoemd. Het comité had daarvoor geld ingezameld en toen er nog wat geld over was heeft elke bewoners een bloeiende boom gekregen. Je kon kiezen uit een Japanse kers (Prunus) en een Wilde appel (Malus). Wij hebben toen gekozen voor de laatste. Hij heeft wel zijn beste tijd gehad, maar staat er nog steeds.”
Als Luc aangeeft weer verder te moeten met zijn tuinklus, vraag ik hem of hij het leuk zou vinden om het gesprek op een ander moment ‘aan de keukentafel’ voort te zetten. Luc knikt instemmend en een paar dagen later spreek ik Luc en Anneke in hun sfeervolle woning over het leven en wonen in Zaandijk.
Naast een goedgevulde boekenkast vallen mij direct de vele schilderijen op die in de woonkamer hangen. Een groot realistisch portret van een van hun dochters (gemaakt door Alice Pool) en een impressionistisch schilderij van Annekes moeder (door Gemma van Gelder), alsmede een aantal kleinere fijn geschilderde landelijk aquarellen gemaakt door Lucs opa, maken mij duidelijk dat Luc en Anneke een gevarieerde beleving van ‘mooi’ hebben. Terwijl Anneke in de keuken een bakkie koffie zet steekt Luc van wal: “We hebben ons vanaf het begin thuis gevoeld in het wijkje. Het is wel een buurtje op zichzelf. Wij zijn geen geboren Zaandijkers. Anneke is 81 jaar geleden geboren in Zaandam en ik evenveel jaren geleden in Wormerveer.” Met verbazing hoor ik 81. Mijn eerdere inschatting ‘begin 70’ blijkt dus verre van accuraat. Luc reageert met een lach: “Door gezond leven, sporten, sociaal actief zijn en leuke dingen doen, gaat het redelijk vanzelf. Ik ben wel de bedrijvige ‘doener’ en Anneke de bedachtzame en agenda beherende ‘denker’, maar we hebben in de afgelopen 60 jaar daarin samen een prima balans gevonden.”
Hun woning heeft twee ‘voordeuren’, één voor en een aan de zijkant van het huis. Naast de deur aan de voorkant prijkt een wit bord: Tandarts L.J. Ooms (Lucas Jacobus). “Dat was de ingang van mijn praktijk aan huis. Ik heb heel wat Zaandijkers en andere Zaankanters in de stoel gehad. Zelfs een cliënt die verhuisd was naar Limburg, kwam nog halfjaarlijks voor controle naar Rooswijk. Naast mijn praktijk aan huis werkte ik als tandarts in een aantal verpleeg- en verzorgingshuizen. Ik heb dat 40 jaar met heel veel plezier gedaan en doe het tandartswerk nog steeds in een van die huizen. Helaas móet ik daar, vanwege mijn leeftijd, binnenkort afscheid nemen. Ik ga mij echter zeker niet vervelen, want ik ben al jaren actief bij het Sluiswachtersgilde van de Zaandijkersluis en dat blijf ik doen. En ik ben aan de beurt om het jaarlijkse uitje te organiseren voor mijn oud-studiegenoten van de universiteit. Ook ben ik van plan om als gediplomeerd waterski-instructeur weer skilessen te gaan geven achter een ruim 240 PK motorboot op het Alkmaardermeer. En ik doe ook nog het technisch onderhoud ‘op afstand’ van 14 stoelen van tandartsen in het Afrikaanse Rwanda. Dat gaat zo: als ik via de mail een melding krijg dat er iets stuk is aan een stoel, ga ik aan de hand van bijgevoegde foto’s op zoek naar de oorzaak. Als ik die gevonden heb, bestel ik zo nodig een nieuw onderdeel en zorg dat het zo snel mogelijk ter plaatse in Rwanda komt.”
Omdat Luc mij alsnog iets wil laten zien over de villa’s en bungalows gaat hij onrustig op zoek naar een oude verkoopprospectus van de makelaar. Een mooie gelegenheid om aan Anneke te vragen iets te vertellen over de (niet alledaagse) connectie met Rwanda.
Wordt vervolgd
*) De villawijk in de Flodderfilms heet Zonnedael.