‘In daaldersk plakje’ staat er op een tuinposter in hun achtertuin. “Het is Fries en wordt meestal vertaald als ‘heerlijk plekje’, maar het is meer en anders dan dat. Er is eigenlijk geen goed Nederlands woord voor,” aldus geboren Friezin Gabriëlle Boltjes (28).
Enige tijd geleden sprak ik Anneke Keijzer, die in de Witte Veerstraat stond te kijken naar de laatste renovatiewerkzaamheden aan het huis van haar ouders. Ik vroeg of een van haar ouders het leuk zou vinden voor deze rubriek geïnterviewd te worden. “Vast wel.
Ik doe het meer dan eens. Het moet wel droog zijn en het liefst met een lekker zonnetje. Dan pak ik m’n fiets of mijn wandelschoenen en ga met een nieuwsgierig spiedende blik kriskras door Zaandijk.
Op een woensdagavond in april word ik hartelijk ontvangen in een net gerenoveerd huis(je) aan de Bredenhofdwarsstraat in Oud Zaandijk. Hier woont sinds kort Frans Hoving (64), een Amsterdammer die uit volle overtuiging Zaandijker geworden is.
Het Joodse echtpaar Samuël Duis en Sophia Duis-Clarenburg woonde bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Zaandijk. Zij overleefden de oorlog niet. Ter nagedachtenis aan hen onthulde de Werkgroep Struikelstenen Zaanstad onlangs voor de toenmalige woning van de familie Duis op de Karl Marxstraat 63 twee struikelstenen*.
Het is zo’n moderne winteravond, even voor achten. Ik ben op weg naar Rooswijk Noord. Geen wollen ijsmuts op en gewatteerde handschoenen aan tegen de snijdende vrieskou, geen geglibber op het matig gepekelde fietspad, geen winterpret op de vrolijk verlichte ijsbaan van ijsclub Willem Barendts.
Nieuwsgierig naar zijn ‘trots’ vraag ik aan het einde van ons gesprek of ik ‘m mag zien. En daar staat hij (of zij), weliswaar bloemloos maar winterhard: de Oleander. De van oorsprong subtropische plant neemt een prominente plek in in zijn net gerenoveerde achtertuin.
Ze kwamen hier drieëndertig jaar geleden wonen: Poelie Andriessen en Erik van Deuren, beiden muzikant. Daarvoor woonden ze een aantal jaren in Amsterdam en Haarlem. In Amsterdam bezochten ze, overigens niet gelijktijdig, het conservatorium.
Onze Gerrit van den Nieuwendijk is veel te jong, veel te snel op 73-jarige leeftijd omringd door Anneke en de kinderen in zijn huisje aan de Orgelmakersgracht na een kortstondig ziekbed overleden. Daarmee laat deze kleurrijke Zaandijker ons dorpelingen achter met zowel een leegte als een boek met verhalen.
In Oud Rooswijk, achter de begraafplaats, langs het spoor en omgeven door het water van de Gammersloot ligt het tuinencomplex van Tuinvereniging ‘Zaandijk’. De tuinvereniging is opgericht in 1938. Op tuinnummer 5 ontmoet ik aan het einde van de middag Co Friemann, die druk bezig is om zijn tuin onkruidvrij te schoffelen.